الشاعر الحاج عبدالزهرا الحاج یعقوب السکرانی
شاعرٌفذ من شعراء الفلاحیه و هي مدينة تاريخية لم تخلو عبر تاريخها من الادباء و الشعراء والمؤرخين و اللغويين ابرزهم ابن السكيت الاهوازي و الحاج هاشم الكعبي الدورقي و غیرهم من الکبار (ادبنا) و هوالحاج عبدالزهراء الحاج یعقوب الحاج عاشور بن سکران الثابتی ینتهی نسبه الکریم الی قبیله شمر العربیه ....
ولد سنه 1314 هجریه شمسیه فی مدینه الفلاحیه ( الدورق ) وعاش و ترعرع فیها وهویعشق الاهوار والنخیل . نشاء شاعرنا فی بیت الحاج یعقوب ودخل الکتّاب فی الثامنه من العمر و ختم القرآن علی ید والده المرحوم و من ثم انتقل الی دوله الکویت عند بلوغه السنه التاسعه عشر ...
وعند غزوالعراق للکویت رجع لموطنه و مسقط رأسه الفلاحیه و اندمج فی الناس وشارکهم افراحهم وشاطرهم احزانهم حتی رثا الکثیر من زعماء المنطقه وأرخ وفاتهم فی قصائده . مارس الشعر التاریخ وله قصائد کثیره فی هذا المجال وایضاً انشد ببراعه الابوذیه والموال و الدارمی و المهداوی و ابدع فی مدح آل الرسول علیهم السلام .
نموذج من قصائده بالفصحی یوءرخ الحسینیه التی اسسها الخطیب المرحوم الملا عبدالکریم المطرودی سنه1421 هجریه بمدینه الفلاحیه قریه الناصري.
شُکرَنَا إن جَاءَ شِعراً اَونَشَرنَاهُ کِتَابا
لَم یَفی قَدرَ اُناسٍ وَسَّعُوا لِلخَیرِ بَابَا
کانَ لِلجُودِ سِبَاقاً بَینَهُم شیباً وَ شَابا
کانُوا لِلحَّق دُعَاهً وَلَهُ جُنداً غِضَابا
کانُوا لِلدّینِ هُدَاه وَ بَهَم امسَی مُهابا
لِلحُسَینِیَّه شِیدَت بِتُقیً مِنهُم قِبابا
وَنَعَت فیهَا رِجَالٌ لِبَنی الزَّهرا مُصابا
وِ بِها مُلّا کَریمٍ اَرِّخُوا (ضَفَّ الثَّوابا )
الابوذیه
لبعض سیطر علیه حقده وجهله
وصبح کلیوم یتغیر وجهله
من جهله ابلظه التلهب وجهله
و من افعاله اصبحت گومه ابأسیه
فگدنه اهل الوفه وسفه والاخیار
اوعینه الجار شن حربه والاخیار
الخیر خالفوا شوره والاخیار
اله او لازم یطیع ابکل قضیه
ما دارت ابغیر الشر رحلنه
اوعن الحگ کلنه للباطل رحلنه
اذامر ابارض لو حط رحلنه
رحل عنها السکنها او گطع فیه
احنه البالامس بالحق علینه
النفسنه الیوم بالباطل علینه
علینه انعود للماضی علینه
و نعید امجاد امتنه الابیه
تهلهم خل بعد یکثر خلفهم
یزود الکلوکت زاید خلفهم
المثلهم بالخلف یکثر خلفهم
عساهم والخلف خلصوا سویه
النظن الخیر یلفینه من اسماه
علینه الشر صبح یمطر من اسماه
ابهذا الإسم ما انصف من اسماه
العلیه ابلوگ اسم فحل المطیه
مسه الباطل علینه ابرک منسمه
ومن الحگ ما تصح نسمه منسمه
اخوالبسمه استسرینه منسمه
اجانه الضرر وزدادت لاذیه
الکم بالوفه جدت عربنه
وبیهن بالشکر الکم عربنه
المثلکم تفتخر بیکم عربنه
لان عدکم وفه و نخوه او حمیه
المهداوی
من کل صعب اصعب وامر علی وکلف امر بعداکم
ولاتفتکر اهنه ابشرب لواستلذ بعداکم
آنه گبلکم لجلکم سیفی الضرب بعداکم
انتم گبل ضدی علی صارم غدرکم هاوی
انصلی علی طاها و نگل مناالسئل منطاها
طاها ابکرامات الاله الرب السوی منطاها
هلخیر هلبینا انتشر والما بعد منطاها
طاها النه رحمه من السمه و نورالسعاده الضاوی
الموال
جود او ابائه و علم یا بالحسن منکره
فاق الوره و بالحرب کرات الک منکره
دلالی بالحب لاحد غیرک علی منکره
بل بیه بالود الک ینمو ابفخر شتلی
و ما عن الولایه لک لحظه الفکر شتلی
من فظلک الما یُعد حایر صرت شتلی
حتی الیبغضک علی ابفضلک شهد منکره
من حر جهنم لجد یوم الحشر جنبی
بس حب علی المتصل بی کل وکت جنبی
ما غیره ذات العلم بیده الترک جنبی
جُنّت بل ابشوسهم نار الغضب ویّها
ومن دم طلا ارگابهم ویه الارض و یّها
ناس التبغضه اصبحت معلن حرب ویّها
وشیعی الیهادن عدا گتل لنّفس جنبی
برچسبها: شادگان, فلاحيه, شاعر سكراني
